Eindelijk het vakantieverhaal

Jajaja, ik weet het, het heeft even geduurd maar hier is dan eindelijk ons vakantieverhaal van Mexico.

Mexico, in 1 woord TOPE

Topes zijn zeer vervelende verkeersdrempels, de vorm is meer wat we een kattenrug zouden noemen.
De ene is hoog de ander wat vlakker, de ene is geverfd de ander is gewoon in wegkleur, soms staat er een bord een paar honderd meter van tevoren, meestal niet (of alleen precies waar de drempel ligt), soms staat er een bord en is er geen drempel, soms liggen er in de middle of nowhere en soms 10 in een dorpsstraat binnen 50 meter.
Met andere woorden, ZEER vervelend. Soms knal je er volle snelheid overheen en ben je blij dat het een huurauto is.

In ieder geval, na vanuit Korea naar A'dam te zijn gevlogen en lekker met Annemiek de nacht doorgebracht te hebben in het IBIS hotel mochten we zondag's met onze vrienden van de KLM op weg naar Mexico stad. Andelee!
Vanuit Mexico stad vlogen we door naar Guadalajara waar we zondagavond aankwamen. Daar stonden Thijs en Maaike ons al op te wachten. Hippa hippa, erg leuk om hun weer eens te zien, dat beloofde alvast een goede start te worden. De meiden konden lekker bijkletsen terwijl Thijs en ik flink ervaringen konden uitwisselen over de verschillen in werkcultuur.
Nadat we bij Thijs zijn favorite TACO stand waren geweest en een Tacootje of 6 de man weggetikt hadden, met overheerlijke Chili en Guacamole dip en flink wat rauwe ui, kwamen we bij Thijs en Maaikes huis aan.
Natuurlijk moest er eerst op geheel traditionele wijze de 3 drankjes achterover geslagen worden. Tequila, nog een alcoholhoudend drankje en dat afgeserveerd met een rode tomatenachtige alcoholvrije sap. Je ziet dat ik er echt van genoot!

Annemiek had een berg kado's van iedereen voor Maaike en Thijs meegenomen en ik had nog een Koreaans kado, is ie inmiddels al op Thijs? Een originele fles Soju!
Na een onerwachte goede nachtrust (ik had toch ff in twee dagen tijd 2x11 uur gevlogen en een tijdsverschil van 14 uur te verwerken) zijn we maandagochtend begonnen aan onze gezamelijke trip door mid-West Mexico met Thijs en Maaike.
Vanuit Guadalajara zijn we (of eigenlijk zouden we) naar Uruapan gaan, maar doordat Thijs het niet alleen druk had met rijden, maar vooral ook met het luisteren en vertellen van ieder zijn verhalen van de afgelopen maanden, zijn we per ongeluk een afslag voorbij gereden.
Na een kleine omzwerving via Morelia, gelukkig herkende Thijs toch gauw genoeg dat we te ver waren, zijn we uiteindelijk toch in Uruapan aangekomen.
Vanuit Uruapan zijn we naar de Paricutin vulkaan gereden, op de kaart een klein stukje, maar het duurde al met al toch ruim een uur voor we er waren. Via prachtige natuur kwamen we in het Centro Historico van het kleine plaatsje vlakbij de vulkaan. Het was echt een heel oud vervallen dorpje met als enige interessante ding, de vulkaan.
Vanuit dit dorpje was het kiezen, of te voet naar de vulkaan, of met het paard. De meiden hadden in eerste instantie niet zo veel animo om te paard verder te reizen, maar na de charmes van Thijs ging toch ook Maaike overstag en Annemiek had er toch al niet zo'n moeite mee. Gelukkig had Maaike een oude man bij zich die het paard leidde en dus ging het niet zo vlug. De arme oude man moest het hele stuk lopen.
De Paricutin vulkaan is in 1943 uitgebarsten en heeft in 9 jaar tijd lava spuwen een gigantisch gebied bestreken, waarbij twee dorpjes opgeslokt zijn door de lavastroom. Van 1 van die dorpjes steekt nog net de plaatselijke kerktoren uit de lava. Dat was ook het eindpunt van de trip te paard.
Echt prachtig om te zien. We hebben nog lekkere Arachera en bruine bonen gegeten in de nederzetting aan de voet van de vulkaan. Daar stonden een paar vrouwtjes op oude olievaten te koken, en vliegen niet normaal. Voor geintresseerden, de vulkanen (het zijn er twee vlak bij elkaar) zijn via Google earth prima te vinden als je inzoomt vanuit Uruapan.
Op de weg terug te paard hadden Thijs en ik onze paardenbegeleiders (twee kleine Mexicaantjes) achterop ons paard gezet, zodat ze niet hoefden te lopen. Uiteraard werd het een wedstrijdje wie het eerste terug zou zijn. Tegen de berg omhoog schrok Thijs zijn paard ergens van en werd zijn manneke, och erum menneke, een anderhalve meter (vanaf het paard zijn rug dus alles bij elkaar een metertje 3) de lucht in gelanceerd en kwam op zijn arm terecht. Van schrik moest ie huilen. Thijs heeft toen we terug waren maar een dikke fooi aan de mannekes gegeven om de pijn te verzachten. (wat is het toch een goeierd)

Na deze prachtige ervaring zijn we verder gereden richting de west kust van Mexico. We kwamen in Zihuatanejo terecht waar we even moesten zoeken naar een hotel, maar uiteindelijk lukte dat nadat Thijs "Hey Tom ik gaan effe kaiken" (op geheel A'dam accent) riep omdat hij dacht dat we met de ramen dicht in de auto zaten te wachten. "Anders gaan jij effe kaiken" riep ik terug, waarmee Thijs zich realiseerde de ramen niet dicht waren. hehehe.
Na twee overheerlijke dagen strandje pakken in Zihuatanejo en een beetje tegengevallen etentje in Ixtapa hebben we onze reis verder gezet naar Acapulco. Wel bekend van de immer populaire TV serie "The love boat" uit de jaren 70-80 waar Acapulco 1 van de hoofd atracties was.
De rit ging door de meest prachtige natuur of slinger weggetjes door bergen en dalen door bossen en palmboomvelden.
Mijn meninig is dat Acapulco een beetje in die tijd is blijven hangen en de glitter en glamour van weleer is niet meer. Hoewel het nog steeds mooi is, maar de hotels en dergelijke zijn een beetje "has been".
Weer twee heerlijke dagen strandje pakken en overheerlijke aardbeiensmaak massage voor twee (het was eigenlijk 30 min voor 1, maar na slim onderhandelen konden Thijs en ik ieder 1 kwartier voor hetzelfde geld).
Ook zijn we nog gaan kijken bij de beroemde Cliff duikers van Acapulco. Erg knap dat daar nog nooit iemand verongelukt is. Van een 35m hoge rotswand duiken die gasten in een paar meter brede uitham precies zo getimed dat er een hoge golf komt. Is de timing verkeerd dan kletsen ze op de bodem.

Vanuit Acapulco hebben we onze reis voortgezet op weg naar Mexico DF (District Federal). Onderweg kwamen we nog langs Taxco, maar gezien dit een bekende zilverstad is, hebben Thijs en ik besloten hier niet al te veel tijd door te brengen. Dit uiteraard geheel uit kosten oogpunt. Dames en zilver is geen goede combinatie. Alvorens verder te trekken richting de grote stad werd Thijs nog eerst aangeklamd door een paar kiddo's. Die wilden graag dat wij schoolspullen voor hun kochten. Thijs met zijn grote hart kon natuurlijk geen nee zeggen tegen die drievige donkere ogen.
Na voor 20 Euro aan schoolspullen geregeld te hebben kregen we nog een vriendelijk bedankje van de kids en hebben we onze reis voortgezet.

Eenmaal in Mexico City troffen we Sjoerd en Janine, die vanuit het zuiden van Mexico omhoog waren gekomen. Zij hadden al een hotel geregeld voor ons. 's Avonds lekker met z'n 6-en gegeten en de dag erna lekker relaxed de toerbus door de stad genomen. We hebben een bezoekje aan Chupaltepec kasteel gebracht, jaja een beetje cultuursnuiven hoort er ook bij. Bij het kasteel hebben we nog de wereldberoemde Mexicaanse JOEKOELOEKUS vlinder op de gevoelige plaat weten vast te leggen.
Omdat we inmiddels wel even genoeg hadden van de Mexicaanse cuisine hebben we overheerlijk Japans gegeten. De Sashimi, Sushi en Teriaky gingen er als warme broodjes in, al was het wel een behoorlijke portie. Voor mij persoonlijk was het uiteraard kost als vanouds.
Onderweg terug naar de bus begon het te stortregenen en doken we het eerste de beste kroeg in. Dat bleek een ongelukkige keuze, want het was een afgeladen volle gay bar. Het duurde dan ook niet lang of Sjoerd zijn kontje werd zonder schaamte op de foto vastgelegd door een van de heren van de bruine ster. Sjoerd kon er wel mee lachen en schudde zijn derrière nog eens lekker voor onze rugridder.
Zondag was het tijd om (voorlopig) afscheid te nemen van Thijs, Maaike, Sjoerd en Janine. Thijs moest immers maandag weer gaan werken en wij gingen nog even de mid-east van Mexico bekijken.

Na onze VW Jetta opgehaald te hebben bij het vliegveld gingen we proberen om naar Teotihuacan te gaan. Dit is een piramide site uit de tijd van de Inca's, toendertijd de hoofdstad van Mexico (wat toen nog niet bestond). Maar helaas door de immer overduidelijk wegwijsborden konden we het niet snel genoeg vinden en besloten we maar om eerst richting Puebla te rijden wat toch al ons volgende stadje zou zijn om te gaan bekijken.
Om in Puebla te komen viel ook niet echt mee, maar na wat zoeken hebben we het gevonden. Puebla is een heel mooi pitoresk coloniaal stadje met prachtige Zócalo (dorpsplein) en een stuk of 60 kerkjes, ja die mexicanen zijn behoorlijk gelovig. De Spanjaarden hebben in ieder geval kosten nog moeite gespaard om hun geloof over te brengen op de inheemse bevolking.
Ons hotel, zeer toepasselijk Colonial genoemd, was ook erg mooi en knus, met overdag live muziek en een goede keuken. We hebben heerlijk rustig aan gedaan, wat kerkjes bezocht. Een ervan wordt ook wel het 8e wereldwonder genoemd voor zijn geheel in bladgoud gehulde kapel. Verder staat Puebla bekend om zijn aardewerk schilderkunst. We hebben daar dan ook wat prachtige souveniers gekocht voor het thuisfront.
Vlakbij Puebla licht de vulkaan Popocatepetl, we hadden het geluk?? dat hij gehuld in een prachtig zonnespel as en stoom uitspuwde op het moment dat we op een ideaal punt reden om een paar foto's te schieten.

Vanuit Puebla zijn we naar Veracruz gereden. Vlakbij Veracruz, in Chacalacas, hebben we onze intrek genomen in een resort. Dat was trouwens ook de enige acceptabele plek om te verblijven. We hadden een prive zwembadje bij onze kamer.
Het was er bloedheet en het zeewater was niet echt helder dus kwam het goed uit dat we vergezeld van enkele leguanen konden genieten van ons prive bad.
Chacalacas stelt verder niet veel voor en voor een geldautomaat moet je terug naar Veracruz. Wel is er een heel geinige boulevard waar we overheerlijk gegeten hebben. Omdat we geld nodig hadden zijn we 's avonds naar Veracruz gegaan waar we op het plaatselijke Zócalo lekker zaten te eten toen er opeens een cameraploeg opdook.
We durven er ons geld op in te zetten dat het voor Yorin travel was. Annemiek en ik herkenden de geluidsman die eens in een aflevering gefilmd werd, omdat hij nog dronken in bed lag terwijl er nieuwe opnames gemaakt moesten worden. Helaas waren noch Chris Seegers noch Floortje Dressing er bij. Die mogen vast later de teksten inspreken.
Hou het dus in de gaten als ze in Mexico Veracruz zijn als het wordt uitgezonden, kijk dan of we in beeld komen.

Na Veracruz zijn we op weg gegaan naar El Tajin, de tweede grootste vindplaats van piramides. Via de kustweg en door bergjes en prachtige natuur reden we er naartoe.
Na al ruim een uur achter twee gigantische vrachtwagens te hebben gehobbeld (20km/h de berg op) leek er net een groot genoeg gaatje om ze in te halen. De chauffeur gaf aan dat het moest kunnen.
Echter na de eerste voorbij te zijn en op een kwart van de tweede kwam er een grote touringcar de berg af denderen. De arme VW flink op de staart trappen was het enige dat ik kon doen en net voordat we frontaal in de bus reden kon ik naar rechts voor de tweede vrachtwagen. Pfeeew dat ging net goed. Annemiek was zo geschrokken dat ze vergeten is boos te worden.

El Tajin was echt prachtig. Heel mooi gelegen in het groen en tussen heuveltjes liggen die piramides. Echt prachtig.

Toen opweg naar Teotihuacan, poging nr 2. Deze keer lukte het wel om het te vinden. We namen onze intrek in een super de luxe appartement/kamer geheel met jakuzi, keuken en reuzenbed. Dat was weer lekker bijkomen in het bubbelbad.
Ook Teotihuacan is erg mooi, vooral door de immense piramides. Samen zijn we de piramide van de zon opgeklommen, de grootste van de twee. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht over het hele gebied. Annemiek trok het niet om ook nog de piramide van de maan op te klimmen, dus heb ik dat maar alleen gedaan.

Daarna was het tijd om opweg te gaan naar Guanajuato. Dit betekend dat je wel eerst via Mexico DF moet. En wat bleek, je kon (nu iig) niet de periferique (rondweg) op in de richting die we opmoesten. Zelfs na een poging via de andere kant lukte het niet en besloten we om via de binnenwegen een stuk af te snijden en later weer op de snelweg te komen.
Dat was een leuke beslissing. TOPE nr 100 t/m 250 op een afstand van 50km, echt gekkenwerk. Het heeft dan ook ruim 2 uur geduurd voor we weer op de snelweg waren.
Guanajuato is ook een heel mooi stadje met een compleet ondergronds gangenstelsel voor het verkeer. Wat normaal metro netwerk is, is hier voor gewoon verkeer. Een hele mooie Zócalo en een prachtig stadshart. Op aanraden van mijn, met een Mexicaanse getrouwde, collega heb ik "Pollo con Mole" Kip met Mole saus geprobeerd. Nou bedankt collega, maar ik pas toch de volgende keer. De Mole geeft een zeer smerige eerste indruk, dan denk je heej das toch een best lekkere smaak, het geheel wordt daarna afgesloten met een nasmaak nog erger dan de eerste smaak. Niet te doen.

Het was weer het einde van de week en dus tijd om weer richting Guadalajara te reizen. Hier kwamen we tegen de middag aan en omdat Thijs nog was werken en Maaike, Sjoerd en Janine naar Manzanillo waren, zijn we lekker de stad in gelopen.
Guadalajara heeft een heel mooi historisch centrum, al konden we er niet optimaal van genieten, want gauw genoeg belde Thijs en die zei dat Maaike nog wel tot 9 uur nodig had voordat ze terug zouden zijn dus konden we wel voetballen komen kijken.
Dat dus maar gedaan. Aan de hand van Thijs zijn aanwijzingen kwamen we bij het voetbalveld. Gauw genoeg kwamen de voetbalgoden ook aanzetten met ieder een sixpack in de hand. (nee geen sixpack op hun buik)
Helaas werd de wedstrijd niet gewonnen, maar de (lever) Taco's en pils erna smaakten goed.

Zaterdags zijn Sjoerd en Janine vertrokken en hebben we met zijn 4en bij de Cubaan gegeten. 's Middags heb ik nog met Thijs gevoetbald (nou ja ik heb gekeeped) en in de laatste 5 minuten kregen we het enige doelpunt van de wedstrijd tegen, doordat een boogbal over ondergetekende bij de niet verdedigde spits kwam die hem zo kon binnenlopen.
Toch een aantal niet onaardige reddingen zorgde ervoor dat ik toch wel de waardering kreeg van de Mexicanen.
Daarna met de meiden naar Tonola markt. Daar hebben we onze hangmat gekocht en een schitterende vaas voor mijn zusje voor in hun nieuwe Mexican style keuken.

Zondagmorgen in alle vroegte (geheel volgens Yss 6e stijl dus ik weet hoe het voelt) met Thijs naar het voetballen. Jajaja, die Thijs timmert flink aan de weg in de Mexicaanse leagues. 3 keer per week het groene spul onder de zolen.
Toen was het tijd om Rob en Judith op te halen en lekker te barbquen. Ook de buren kwamen later nog even. De kids Emilio en Samantha kwamen ook nog, Emilio net uit bed???? en Samantha had nog wat snoep. Niet te vreten dat spul.

Maandag moest Thijs weer werken en zijn we met zijn 5en naar Tequila geweest, waar we een destilleerderij bezocht hebben en de nodige Tequila geproefd.

Dinsdag nog met zijn 5en naar Chapala meer geweest. 's avonds lekker Italiaans gegeten.
Toen we daar van terugkwamen kregen we nog een flinke pak regen op ons dak. Zo erg zelfs dat heel Guadalajara onderliep en we nog een klein feestje in de auto hebben moeten bouwen om de tijd in de file te doden. Die mensen om ons heen helemaal shagerijnig maar wij niet. lachen man. Op een gegeven moment kwam er nog een auto door het ondergelopen stuk gereden, dat ging net goed. Een paar anderen hadden minder geluk.

Woensdag was het tijd voor afscheid. Dat was even minder leuk, maar dat hoort er ook bij.

Thijs en Maaike, ik hoop dat dit verhaal aan jullie verwachtingen voldoet.
In ieder geval vonden wij het fantastisch en kei bedankt voor jullie ontvangst en gastvrijheid. Het was SUPERRRRR.

Onderweg naar Mexico nog even een spannend moment toen we aangehouden werden voor te hard rijden. 150 waar je 110 mag!!!!
Gelukkig geen boete, omdat wij geen Spaans en de politieman geen Engels sprak.
We waren op tijd aan de rand van Mexico city, maar door ontzettende verkeersdrukte en zeer onduidelijke wegbewijzing leek het er steeds meer op dat we het vliegveld niet op tijd zouden halen.
Na eindelijk een veilige afslag te hebben gevonden en een taxi aangehouden te hebben vlug op weg naar het vliegveld.
Maar helaas we waren een half uur te laat. Dat was balen. Na onze tickets gewijzigd te hebben en een hotel geregeld te hebben konden we weer tot rust komen.
Jammer dat de totale kosten voor tickets en hotel zo hoog opliepen dat de door ons geplande kostenbesparing door de auto niet in Guadalajara achter te laten maar terug te brengen naar Mexico teniet gedaan werd en zelfs zwaar overtroffen.

Donderdag eindelijk naar huis en was daar weer het weerzien met de familie.
Lekker Kermis gevierd en nog met de motor op pad.
Nu zit ik weer in Korea en is het eindelijk na de eerste paar weken een beetje te harden met het weer. Het was in het begin ontzettend benauwd, maar nou gaat het wel.

Groetjes Tom